Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ-Περιφερειακή Διευθύντρια Φιλιώ Νόκα - Ζαράχη

Aγαπητοί συνάδελφοι και συνεργάτες,
Με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης των Πανελλαδικών Εξετάσεων έτους 2012, από τη θέση της Περιφερειακής Διευθύντριας Εκπαίδευσης Ηπείρου, αισθάνομαι την ανάγκη να σας ευχαριστήσω και να σας συγχαρώ που με το υψηλό αίσθημα ευθύνης με το οποίο επιτελείτε το εκπαιδευτικό σας έργο, συμβάλατε καθοριστικά στην άριστη διεξαγωγή τους.
Σε ένα περιβάλλον αμφίδρομης επικοινωνίας με όλους τους αρμόδιους και συναρμόδιους φορείς, σε ένα κλίμα άψογης οργάνωσης, συνεργασίας και συνέπειας διασφαλίσατε το κύρος και την αξιοπιστία του θεσμού, ο καθένας σας από τη θέση που ορίστηκε, λειτουργώντας πάντα προς όφελος των υποψηφίων μας. Επομένως το αποτέλεσμα αυτό τιμά πρώτα απ' όλα το δικό σας πρόσωπο, τη δική σας δουλειά.Το μήνυμα που στέλνετε σε ολόκληρη την κοινωνία είναι ότι «αληθινός δείκτης του πολιτισμού μιας χώρας δεν είναι το επίπεδο του πλούτου ή της μόρφωσης, το μέγεθος των πόλεων κι ούτε η αφθονία των συγκομιδών, αλλά το ήθος των ανθρώπων της». Και το ήθος του εκπαιδευτικού απέναντι στον υποψήφιο μαθητή που αγωνιά για το μέλλον του είναι δεδομένο και αδιαπραγμάτευτο.Παράλληλα θα ήθελα να σας ευχηθώ να έχετε υγεία και δύναμη ώστε να συνεχίσετε το πολύτιμο και πολυεπίπεδο έργο σας στον ευαίσθητο χώρο της Παιδείας, στον οποίο έχουμε κληθεί όλοι μας να υπηρετήσουμε.

Με εκτίμηση


Η Περιφερειακή Διευθύντρια
Φιλιώ Νόκα – Ζαράχη

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Η γλυκιά γοητεία της παραπλάνησης…

Η «αθωότητα» της λαϊκής βούλησης! 
Του Νίκου Τσούλια
Από τη μια πλευρά είναι τα κόμματα, που διαμορφώνουν την τέχνη τους για να προσελκύσουν και να πείσουν τους πολίτες στη δική τους πολιτική πρόταση. Επινοούν τεχνικές, ανακαλύπτουν τρόπους και μεθόδους, ώστε ο λόγος τους να είναι αποτελεσματικός στην κομματική διαμάχη και στον σκληρό κομματικό ανταγωνισμό, στις απαιτήσεις της ίδιας της λειτουργίας της πολιτικής και της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Κορυφαίοι εκφραστές αυτής της τεχνικής είναι τα ηγετικά κομματικά πρόσωπα, των οποίων ο βερμπαλισμός χειραγωγεί φοβερά εύκολα τις σκέψεις των … αθώων ψηφοφόρων.

Και από την άλλη πλευρά είναι οι πολίτες, οι πολίτες που γίνονται συγκυριακά ψηφοφόροι και παίρνουν την τύχη στα χέρια τους έστω κατά καιρούς. Και πρέπει να επιλέξουν με κριτήριο το συμφέρον τους, την ιδεολογία τους, το συναισθηματικό τους κόσμο, ακόμα και με κάποια ειδικά κριτήρια. Είναι πάντα ασφαλή τα κριτήρια επιλογής των κομμάτων; Συνήθως όχι. Συνήθως ισχυριζόμαστε ότι απέχει ο προεκλογικός λόγος των κομμάτων (και δη των πάλαι ποτέ μεγάλων κομμάτων) από την εφαρμοζόμενη μετεκλογική πολιτική. Και είναι έτσι. Πρόκειται (ως προς την πλευρά των κομμάτων) για τον ισχυρισμό της διαφοράς μεταξύ επιθυμητού και εφικτού, πρόκειται (ως προς την πλευρά των πολιτών) για την ευδοκίμηση της γνωστής φράσης «να μού κοπεί το χέρι αν ξαναψηφίσω».
Πέραν τούτων έχω και μια άλλη παρατήρηση. Ο κόσμος ψηφίζει εκεί που διαμορφώνεται ένα ρεύμα, εκεί που επαγγέλλεται ένας εύκολος δρόμος. Φτάνω δε στην υπερβολική (;) σκέψη ότι ο κόσμος ρέπει προς την πλευρά που θεωρεί ότι θα είναι πιο εύκολα τα πράγματα ακόμα και αν εκτιμά ότι μπορεί και να εξαπατάται με αυτή τη δήθεν εύκολη επιλογή. Ας θυμηθούμε ποιο ήταν το κεντρικό σημείο στον υποσχετικό προεκλογικό λόγο των αρχηγών των δύο πρώην κυβερνητικών κομμάτων στις προτελευταίες εκλογές. Ο ένας έλεγε ότι «τα πράγματα είναι δύσκολα και η χώρα θα πάει για μεγάλο δανεισμό», ενώ ο άλλος έλεγε το γνωστό «λεφτά υπάρχουν». Δημιουργήθηκε ολόκληρο ρεύμα προς την εύκολη επιλογή. Εδώ γεννιέται ένα βασικό ερώτημα. Το αν υπήρχαν ή όχι λεφτά, δεν θα μπορούσαν να συνυπάρχουν. Ή το ένα θα ίσχυε ή το άλλο. Και οι δύο αρχηγοί προφανώς θα πρέπει να ήξεραν τι από τα δύο υπήρχε. Οι πολίτες δεν ήξεραν, αλλά έπρεπε να εκτιμήσουν τι ίσχυε για να πάρουν την απόφασή τους. Και επέλεξαν συνειδητά την εύκολη λύση. Έχω όμως την εντύπωση ότι γνώριζαν ότι τα πράγματα είναι δύσκολα, ότι λεφτά δεν υπήρχαν, ότι επέλεξαν αυτό που τους βόλευε, ότι «άκουσαν» αυτό που τους άρεσε!

Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

«Ασε μας να τσακωθούμε λίγο, μήπως και ανεβούν τα νούμερα...»

Αρθρο απο την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
 του Κωνσταντίνου Zούλα 

«Κύριε Γιώργο, έχω πολύ καλά νέα. Δέχθηκε όχι μόνον η Δούρου, αλλά και η Κανέλλη να είναι αύριο μαζί με τον Κασιδιάρη. Σκέφτομαι να τους βάλουμε και δίπλα δίπλα για να τους έχουμε σε κοινό πλάνο»...
Εχοντας αρκετά μεγάλη πείρα από τη διοργάνωση τηλεοπτικών εκπομπών, είμαι κάτι παραπάνω από σίγουρος ότι αυτό ήταν το περιεχόμενο του τηλεφωνήματος που έγινε προχθές το απόγευμα στον Γιώργο Παπαδάκη από τον παραγωγό της εκπομπής του. Οπως είμαι επίσης βέβαιος και για την αντίδρασή του: «Μπράβο παιδί μου», θα του είπε και θα χαμογέλασε κάτω από το μουστάκι του, καθώς η εκρηκτική σύνθεση που είχε για μία ακόμη φορά εξασφαλίσει στο χθεσινό του πάνελ θα του χάριζε άλλη μια πρωτιά στα νούμερα της AGB.
Είμαι σίγουρος ότι ο ίδιος δεν θα εκλάβει τον πρόλογο ως ανοίκεια συναδελφική επίθεση. Αλλωστε, με την ειλικρίνεια και τον αυθορμητισμό που τον διακρίνει, θα συμμερίζεται πλέον την ανάγκη, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, να μιλήσουμε ανοιχτά.
Η τηλεοπτική χάβρα
Ε, λοιπόν, ναι, η ευθύνη ημών των δημοσιογράφων για την κατάντια της χώρας είναι τεράστια. Και κυρίως όσων επί χρόνια οργανώνουμε και εν τέλει νομιμοποιούμε αυτό που τάχα ονομάζεται στην Ελλάδα πολιτικό τοκ σόου, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται περί μιας συνειδητής προσπάθειας να μεταφέρουμε στα τηλεοπτικά πλατό τον «σκυλοκαβγά» ενός καφενείου χάριν τηλεθέασης. Αλλωστε, είναι από χρόνια παρατηρημένο: όσο μεγαλύτερη χάβρα, όσο περισσότερος τζερτζελές, τόσο μεγαλύτερη τηλεθέαση.
Δεν επικαλέστηκα τυχαία στον πρόλογο την προσωπική μου τηλεοπτική εμπειρία. Είχα μείνει πραγματικά άφωνος όταν σε μία από τις πρώτες εκπομπές που έκανα στη δημόσια τηλεόραση, δέχθηκα -εκτός αέρος- μια απίστευτη παρατήρηση ενός εκ των κορυφαίων τότε υπουργών της Ν.Δ.
Ενώ διαπληκτιζόταν με τον συνάδελφό του του ΠΑΣΟΚ κι εγώ εις μάτην προσπαθούσα να τους διακόψω και να τους πω ότι αυτό δεν είναι διάλογος, μόλις έγινε διάλειμμα μού είπε το εξής αμίμητο: «Ασε μας, ρε Κωνσταντίνε, να τσακωθούμε λίγο μήπως και ανεβούν τα νούμερα»...
Ναι, και η ευθύνη των πολιτικών είναι τεράστια. Και κυρίως των λεγόμενων μετριοπαθών, που δέχονται να συναγελάζονται με τους ακραίους συναδέλφους τους. Φτάνει κανείς να παρατηρήσει τη χθεσινή «αντίδραση» του καθηγητή Πρ. Παυλόπουλου ενώ ο Ηλ. Κασιδιάρης έδερνε τη Λιάνα Κανέλλη. Δεν ανασηκώθηκε καν από την καρέκλα του να του φωνάξει «τι κάνεις εκεί, ρε», όπως θα έκανε κάθε φυσιολογικός άνθρωπος.
Αλλά η στόχευση του παρόντος δεν είναι η ανάδειξη της ευθύνης των πολιτικών, όσο κυρίως της δικής μας. Ας είμαστε επιτέλους ειλικρινείς: σε κάθε αντίστοιχη εκπομπή με αυτήν του κ. Παπαδάκη εδώ και χρόνια υπάρχει η λεγόμενη λίστα διασφαλισμένης τηλεθέασης. Και σε αυτήν περιλαμβάνονται οι εριστικότεροι των βουλευτών ή, έστω, όσοι φωνάζουν περισσότερο, ανεξαρτήτως του τι λένε. Παλαιότερα ήταν ο Γερ. Γιακουμάτος, η Κατερίνα Παπακώστα και ο Κίμωνας Κουλούρης.
Tα τελευταία χρόνια στη λίστα μπήκαν ο Αργ. Ντινόπουλος, ο Αδωνις Γεωργιάδης, η Μιλένα Αποστολάκη, ο Πάνος Παναγιωτόπουλος και ο Γιάννης Μανώλης. Και καθώς η λίστα πρέπει πάντα να ανανεώνεται, εσχάτως προστέθηκαν ο Παν. Λαφαζάνης, η Ρένα Δούρου, η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο Π. Τατσόπουλος. Η Λιάνα Κανέλλη ήταν πάντα σταθερή «αξία».
Οσο το φαινόμενο των εριστικών φωνακλάδων περιοριζόταν στα λεγόμενα πρωινάδικα, παρέμενε σχεδόν γραφικό. Με τον καιρό, ωστόσο, το πρόβλημα άρχισε να γίνεται σοβαρότερο, όταν στη λίστα της διασφαλισμένης τηλεθέασης κατέφυγαν ακόμη και τα βραδινά πολιτικά τοκ σόου ή ακόμη και τα σοβαρά δελτία ειδήσεων, νομιμοποιώντας πλήρως τη χάβρα και τις φωνές ως τάχα πολιτικό διάλογο.
Επιχαίροντας...
Το γεγονός ότι ο καβγάς κατέστη σταδιακά κεντρική δημοσιογραφική επιδίωξη αποδεικνύεται και από τη στάση των παρόντων συντονιστών. Πολλοί εξ αυτών -ίσως οι περισσότεροι- εδώ και χρόνια όχι μόνον δεν διακόπτουν τον τζερτζελέ, αλλά συχνά συλλαμβάνονται στο πλάνο ακόμη και να επιχαίρουν που πέτυχαν τον στόχο τους. Χωρίς να αντιλαμβάνονται πόσο υποτιμητικό είναι να επιφυλάσσουν για τους εαυτούς τους ρόλο διαιτητή σε παλαίστρα, όταν καταφεύγουν ακόμη και σε διάλειμμα για να ηρεμήσουν τάχα τα πνεύματα, τα οποία οι ίδιοι έχουν υποδαυλίσει με τους «εκλεκτούς» καλεσμένους τους.
Αυτό -μεταξύ πολλών άλλων- πληρώνει σήμερα η ελληνική δημοσιογραφία και αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που οι πολίτες μας έχουν βάλει όλους -δημοσιογράφους και πολιτικούς- στο ίδιο τσουβάλι. Πολύ περισσότερο όταν ειδικώς τις τελευταίες εβδομάδες προσκαλούνται στα πλατό οι εκπρόσωποι της Χρυσής Αυγής και αντί οι οικοδεσπότες δημοσιογράφοι να είναι πολύ καλά προετοιμασμένοι για να απομυθοποιούν με αιχμηρές ερωτήσεις τις απόψεις τους, επιχαίρουν ακκιζόμενοι που βρήκαν κι άλλους πελάτες οι οποίοι διεγείρουν τα μηχανάκια της ΑGB...
Σήμερα κιόλας...
Προφανώς δεν ισχυρίζομαι ότι πρόθεση του κ. Παπαδάκη ήταν να μετατρέψει τη χθεσινή εκπομπή του σε ρινγκ για να αναμεταδοθεί στα πέρατα του κόσμου. Αλλά αν είναι ειλικρινής ο μακροβιότερος τηλεοπτικός δημοσιογράφος της χώρας, οφείλει σήμερα κιόλας να παραδεχθεί δημοσίως το αυτονόητο: ότι καλώντας χθες στο ίδιο πάνελ την κ. Κανέλλη, την κ. Δούρου και τον Ηλ. Κασιδιάρη, το τελευταίο που τον ενδιέφερε ήταν να γίνει ένας νηφάλιος διάλογος για να διαφωτισθούν οι τηλεθεατές του μια εβδομάδα πριν από τις κρισιμότερες εκλογές της μεταπολίτευσης.
Κατά τα λοιπά, το χθεσινό συμβάν έχει και μια θετική πλευρά. Κατέδειξε στους πολίτες τι πραγματικά είναι η Χρυσή Αυγή. Επομένως, όσοι την εμπιστευθούν και πάλι στις 17 Ιουνίου ουδόλως θα μπορούν να ισχυρισθούν εκ των υστέρων ότι πλανήθηκαν και ότι με την ψήφο τους μετέτρεψαν τη χώρα σε ζούγκλα. Παρεμπιπτόντως, πρέπει να είμαστε οι μόνοι τηλεθεατές στον κόσμο που μέχρι πρότινος αναδεικνύαμε σε δημοφιλέστερη πολιτική εκπομπή ένα τοκ σόου με τον άκρως προφητικό τίτλο: Ζούγκλα...









Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

Το σύστημα των παπαγάλων

Τα θέματα της Φυσικής στις εισαγωγικές εξετάσεις και ο λαϊκισμός
Του Λουκά Βλάχου
Ο Λουκάς Βλάχος είναι καθηγητής στο Τμήμα
Φυσικής του ΑΠΘ
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ



Ενα θέμα στις εισαγωγικές εξε-τάσεις που θα μπορούσε και να διατυπωθεί λίγο καλύτερα, αλλά σε
καμία περίπτωση δεν ήταν λάθος, ενεργοποίησε τον μηχανισμό
των καταγγελιών. ΜΜΕ, «επιστημονικές - συνδικαλιστικές» ενώσεις και κόμματα με ειδικές
ανακοινώσεις πήραν θέσεις που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα και μόνο κακό
μπορούσαν να κάνουν στους διαγωνιζόμενους μαθητές και στις οικογένειές τους. To πρόβλημα
που προέκυψε θα μπορούσε να λυθεί με πολύ απλό τρόπο στο πλαίσιο της συνεργασίας της
Επιτροπής Εξετάσεων με τους βαθμολογητές. 'υστυχώς, ενεργοποίησε όσους έχουν λόγους να
παίζουν πολιτικά παιχνίδια με τις εισαγωγικές εξετάσεις. Το θέμα Γ4 της Φυσικής Κατεύθυνσης
είχε μια πρωτεύουσα λύση και πολλές περιοδικές επαναλήψεις της. Οι μαθητές θα έβρισκαν όλες
τις λύσεις και θα χρησιμοποιούσαν την κρίση τους για να σχολιάσουν αυτό το (μαθηματικό)
αποτέλεσμα σαν φυσικό φαινόμενο. Ο «μιντιακός» πανικός ήταν τέτοιος που δεν επέτρεψε ούτε
στην Επιτροπή Εξετάσεων να σκεφτεί λογικά, οπότε πήρε μια βεβιασμένη και σε μεγάλο βαθμό
άδικη για τους διαβασμένους απόφαση (την ακύρωση του θέματος). Στη συνέχεια κατάλαβε η
Επιτροπή ότι το θέμα δεν ήταν λάθος. Συγκεντρώνοντας στοιχεία

Γάμμα τέσσερα



του Λευτέρη Παπαθανάση             απο το blog

Αυθόρμητες μεταβολές



Το περιβόητο πια “Γ4” θέμα της Φυσικής στις Πανελλαδικές Εξετάσεις κατέδειξε, με τρόπο που 100 διαλέξεις δεν θα μπορούσαν, πόσο γελοίο και εγκληματικό είναι να στηρίζεις ένα ολόκληρο εκπαιδευτικό σύστημα σε 6 μέρες εξετάσεων.

Όπως συνήθως συμβαίνει, αρκούσε μια μικρή ακίδα για να σκάσει όλη αυτή η φούσκα του “αδιάβλητου και αξιοκρατικού” συστήματος και να μας πνίξει με τη δυσωδία της. Όλοι εναντίον όλων. Το υπουργείο έδωσε μια απαράδεκτη οδηγία εκ των υστέρων ακύρωσης του επίμαχου θέματος και ξαφνικά γέμισε ο κόσμος με αδικημένους (το εννοώ) που όμως αντί να στραφούν εναντίον του βασικού ενόχου, βγάζουν ο ένας τα μάτια του άλλου. Μαθητές που έλυσαν το Γ4 (κάποιοι απλά το λένε έτσι) και όλα τα υπόλοιπα, μαθητές που δεν το έπιασαν καν και χαίρονται για την ακύρωση, μαθητές που το έπιασαν αλλά δεν το έλυσαν κι έτσι έχασαν πολύτιμο χρόνο, μαθητές που στην προσπάθειά τους να το λύσουν τρακαρίστηκαν και δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν (αναρωτιέμαι πόσο έγκυρος είναι ένας τρόπος αξιολόγησης που μπορεί με μιας να δημιουργεί τόσα προβλήματα). Και φυσικά οι μαθητές έχουν το πρόβλημά τους και είναι αναστατωμένοι. Έχουμε όμως κι άλλες κατηγορίες. Γονείς που ισχυρίζονται ότι το παιδί τους το έλυσε