Η φασιστική οργάνωση της «Χρυσής Αυγής»

 Του Νίκου Τσούλια

      Όταν ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα και μια κοινωνία αιφνιδιάζονται από τον … ερχομό μιας σκληρής οικονομικής κρίσης, τότε είναι βέβαιο ότι δεν πάει καλά στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Όταν μια κυβέρνηση … αιφνιδιάζεται από τη μαύρη σκιά μιας σκληρής φασιστικής οργάνωσης, μιας μηχανής θανάτου και άγριας και διαρκούς παρανομίας, τότε είναι βέβαιο ότι πάσχει σοβαρά η έννοια της πολιτείας και του πολιτεύματος.

Η «Χρυσή Αυγή» ποτέ δεν ήταν πολιτικό ρεύμα, ποτέ δεν είχε αποδεχτεί τους κανόνες ενός κράτους δικαίου και μιας ευνομούμενης πολιτείας. Ήταν πάντα μια εγκληματική οργάνωση. Το είχε διακηρύξει και η ίδια. Η ίδια είχε αυτοαναγορευτεί ως οργάνωση – τιμωρός και έκανε επιθέσεις εναντίον μεταναστών και πολιτικών αντιπάλων. Αντικαθιστούσε όλους τους θεσμούς της ελληνικής πολιτείας, την αστυνομία, ακόμα και τη δικαιοσύνη και την κυβέρνηση! Καθόριζε το τι είναι νόμιμο και το τι είναι δέον!

Και το σύστημα της διακυβέρνησής μας ήταν και είναι ένας απλός παρατηρητής. Και ένα μέρος του λαού συμπεριφερόταν εξ ίσου αδιάφορα αλλά και ένοχα. Επέλεγε και ψήφιζε μια ναζιστική οργάνωση ως κόμμα επιλογής του στις βουλευτικές εκλογές! Και καμιά πρόφαση και αιτιολογία δεν μπορεί να σταθεί σ’ αυτή τη βάρβαρη στάση μας.

ΤΣΟΥΛΙΑΣ Ν.

Μια κοινωνία που βρίσκεται σε βαθιά κρίση, που λογικά θα αναζητούσε δρόμους υπέρβασης της κρίσης στα ξέφωτα του ορθολογισμού και της συλλογικής – εθνικής προσπάθειας, παρακολουθεί το νεοναζιστικό καρκινικό μόρφωμα να επιτίθεται χωρίς λόγο και αιτία σε μετανάστες και δεν αντιδρά. Σαν να μην ξέρει που οδηγεί αυτή η παθητική συμπεριφορά. Σαν να μην ξέρει ότι αυτές οι σκηνές είναι γνωστές μαύρες σκιές που οδηγούν σε εχθροπραξίες, σε ακήρυκτο μεν αλλά σε κάθε περίπτωση σε εμφύλιο πόλεμο, στην επικράτηση του φασισμού. Είμαστε ένοχοι ενώπιον της ιστορίας και της μνήμης του Παύλου Φύσσα, γιατί είδαμε πόσο εύκολα και πόσο άδικα έχασε τη ζωή του ένας νέος. Και δεν είχαμε κάνει τίποτα

για να αποφευχθεί. Ζούμε το θέατρο του παραλόγου και στη σκηνή είμαστε λίγο – πολύ όλοι. Όσοι κάνουμε τους θεατές μάλλον έχουμε έλλειμμα αυτογνωσίας.

Επανειλημμένα ο πρόεδρος των μεταναστών Πακιστανών που ζούνε στη χώρα μας έχει καταγγείλει τις επιθέσεις της φασιστικής οργάνωσης εναντίον τους και καμιά δικαστική αρχή, καμιά αστυνομία, καμιά κυβερνητική υπηρεσία δεν ασχολείται. Και καλά η περίφημη ηγεσία μας… Μια κοινωνία, ένας λαός ζει στον μακάριο κόσμο τους. Η Ν.Δ. αντιδρά και στην ψήφιση αντιρατσιστικού νομοσχεδίου που διαμόρφωσε ο αρμόδιος υπουργός της τριμερούς διακυβέρνησης, ο Α. Ρουπακιώτης. Ισχυρίζεται και καμαρώνει ότι το υπάρχον νομικό οπλοστάσιο είναι αρκετό. Και δεν κάνει απολύτως τίποτα, για να μη χάσει ψηφοφόρους από τα δεξιά της! Αν είναι δυνατόν να κυβερνάνε τη χώρα σε τόσο δύσκολες καταστάσεις, τόσο αντι-ιστορικοί, τόσο «λίγοι» και τόσο ανεύθυνοι πολιτικοί. Μόνο τα αριστερά κόμματα εναντιώνονται, αν και αυτά δεν κάνουν το όλο ζήτημα «πρώτο θέμα», δεν ξεσηκώνονται για να δημιουργήσουν συνειδήσεις αλληλεγγύης και δημοκρατικής ευαισθησίας και να εναντιωθούμε αποτελεσματικά στη βαρβαρότητα. Σε κάθε περίπτωση, είμαστε μια κοινωνία που έχει χάσει τον ουμανιστικό χαρακτήρα του αξιακού της πεδίου, που έχει χάσει κάθε σημάδι ορθολογισμού, που αντί να επιδιώκει να αγωνίζεται ενάντια στην παρακμή και στην εξαθλίωση, αναπαράγει ό,τι μας οδήγησε σ’ αυτή τη βαθιά κρίση.

Υπάρχουν ατέλειωτες εικόνες φρίκης και πάνω απ’ όλα η βεβήλωση της ελληνικής σημαίας και του εθνικού μας ύμνου. Ποια δολοφονικά χέρια μπορούν να κρατούν την ελληνική σημαία της ελευθερίας και των εθνικών αγώνων; Ποια φασιστικά στόματα μπορούν να αμαυρίζουν τα νοήματα, τις αξίες και τους ήχους του εθνικού μας ύμνου; Ποιοι φασιστικοί χαιρετισμοί μπορούν να συνοδεύουν τους κυματισμούς και τα ακούσματα των εθνικών μας συμβόλων; Ποια τάγματα εφόδου οργανώνουν τις κρυφές και φανερές στρατιωτικού χαρακτήρα επιδείξεις με τη συνδρομή αξιωματικών στρατού και αστυνομίας;

Το όλο φασιστικό μόρφωμα της «Χρυσής Αυγής» έχει υιοθετήσει όλες τις αντιλήψεις και τις πρακτικές των ταγμάτων εφόδου. Οι επικεφαλής έχουν χειραγωγήσει ηλιθίους και τους έχουν απανθρωποποιήσει κάνοντάς τους να δρουν σα ζώα. Έχουν μετατρέψει ανώριμους και ανόητους ανθρώπους σε στυγνούς δολοφόνους, σε διαμορφωτές γεγονότων φρίκης και βαρβαρότητας. Κάποιοι είναι υποχείρια όργανα, δεν μπορούν καν να σκεφτούν, έχουν χάσει τη δυνατότητα να σκέπτονται το τι είναι σωστό. Κάποιοι οργανωτές έχουν ελέγξει τη χαλαρή συνείδησή τους, τους έχουν κάνει εκτελεστικά όργανα.

Αν η οικονομική κρίση επιφέρει κρίση στις συνειδήσεις μας, αν δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε τα μεγάλα διδάγματα της ιστορίας, αν έχουμε ξεχάσει τη φρίκη του φασισμού και του ναζισμού, αν θεωρούμε ότι η βία οδηγεί τις κοινωνίες στη λύση των προβλημάτων τους, αν έχουμε μετατραπεί σε απλούς παρατηρητές των φαινομένων της γενικευμένης παρανομίας, αν δεν στηρίζουμε ενεργά τα προοδευτικά κόμματα αλλά συστοιχιζόμαστε πίσω από τα τάγματα εφόδου του φασισμού, μπορούμε να πιστεύουμε ότι κρατάμε το μέλλον μας στα χέρια μας, μπορούμε να πιστεύουμε ότι το μέλλον μας θα είναι φωτεινό;

Η απαρχή του – έστω πολύ καθυστερημένου – ξηλώματος του καρκινικού μορφώματος της “Χρυσής Αυγής” είναι ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός, είναι ένα ιδιαίτερα ξεχωριστό ιστορικό “συμβάν”. Μπορεί να αποτελέσει και την απαρχή συνολικότερης κάθαρσης της πολιτικής ζωής της χώρας μας και ουσιαστικοποίησης του περιεχομένου του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Οι δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας μας, η διανόηση και η παιδεία μας οφείλουν να γίνουν η ζύμη για την υπέρβαση της πολύπλευρης κρίσης της Ελλάδας.