Συμπεράσματα για το 35ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ

Για μια συλλογικότητα του πνεύματος και όχι του ξίφους

Του Νίκου Τσούλια

      Αποτυχία ή μάλλον πλήρης αποτυχία, αυτό είναι το γενικό συμπέρασμα του 35^ου Συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ. Αποτυχία ακόμα και στο να προκύψει ένα γενικόλογο ψήφισμα για την “εικόνα” των δημόσιων υπηρεσιών, για τα προβλήματα και για τις προτεραιότητες των δημοσίων υπαλλήλων.

      Το μόνο που έγινε ήταν οι εκλογικές διαδικασίες για την ανάδειξη νέας διοίκησης της ΑΔΕΔΥ. Και αυτό εν μέσω αντεγκλήσεων και σοβαρών εχθρικών αντιπαραθέσεων. Όλος ο χρόνος του Συνεδρίου αναλώθηκε στη διαδικασία, στο ποιες ομοσπονδίες μπορούσαν να συμμετάσχουν ή όχι! Αυτό που θα έπρεπε να είναι μια τεχνική διαδικασία που θα την έλεγχε μια εντελώς τεχνοκρατική επιτροπή, ακόμα και οι υπάλληλοι της ΑΔΕΔΥ (!) έγινε το πεδίο άσκησης του Συνεδρίου, το μοναδικό πεδίο άσκησης…

      Ευθύνεται άραγε το σύστημα για το χάος ή μήπως ο καπιταλισμός; Δεν νομίζω. Ευθύνονται όλες οι παρατάξεις; Ως έναν βαθμό ναι, αλλά υπάρχουν κύριοι υπεύθυνοι για την πλήρη αποτυχία. Μπορεί να αποδοθεί το όλο σχήμα της αποτυχίας στην εξής ερμηνεία: Οι παρατάξεις που δρουν στο συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων δεν μπορούν να συνυπάρξουν! Άραγε προαλείφεται μια διάσπαση των συνδικάτων και μια παραταξιακή συγκρότησή τους όπως στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες; Άραγε κάποιες παρατάξεις είναι «πουλημένες» και κάποιες είναι θεματοφύλακες της ταξικής συνείδησης, είναι οι τιμητές του πολιτικά ορθού, είναι οι αυθεντικοί ή μάλλον οι μοναδικοί εκφραστές της συλλογικής έκφρασης των εργαζομένων;

      Τίθενται λοιπόν υπαρξιακά ερωτήματα ως προς τη μορφή των συνδικάτων. Και αυτά τίθενται εν μέσω μιας πρωτόγνωρης αποδόμησης του κοινωνικού κράτους, εν μέσω διάλυσης των δημόσιων υπηρεσιών, εν μέσω της πιο σκληρής δοκιμασίας των δημοσίων υπαλλήλων, εν μέσω απολύσεων και διαθεσιμότητας, εν μέσω περικοπής μισθών και συντάξεων, εν μέσω κατάργησης της μονιμότητας και προαγωγής μιας καθολικής χειραγώγησης της εργασίας στο δημόσιο από την εξουσία.

      Αλλά να δούμε την … ουσία της διαμάχης, την ουσία της διαδικασίας. Οι αριστερές παρατάξεις εναντιώνονταν στη συμμετοχή των συνέδρων της Ομοσπονδίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας στο Συνέδριο, επειδή δεν τηρούσαν όλες τις τυπικές διαδικασίες! Την ίδια στιγμή όμως δέχονταν πλήθος ανάλογων τυπικών παρατυπιών από πάρα πολλές Ομοσπονδίες. Δεν ήταν λοιπόν σε καμιά περίπτωση το πρόβλημα η τήρηση του Καταστατικού, το οποίο έχει γίνει «σουρωτήρι» και σπάνια τηρείται με τη δέουσα ευθύνη. Το πρόβλημα ήταν ότι στην εν λόγω Ομοσπονδία οι αριστερές παρατάξεις δεν είχαν καμιά σοβαρή εκπροσώπηση. Και έτσι η αριστερά που θέλει να αλλάξει τον κόσμο και να δημιουργήσει μια κοινωνία αδελφοσύνης και ισότητας κινήθηκε στο πεδίο των εκτεταμένων εχθροπραξιών. Απειλές, ύβρεις, σωματικά στριμώγματα, χυδαιολογίες, σπρωξίματα, ανέβασμα στις καρέκλες για να αποκτηθεί πλεονέκτημα έναντι του … ταξικού εχθρού, συνεχείς διακοπές των ομιλητών ήταν η σταθερή εικόνα των συνεδρίου. Και μια εκτίμηση προσωπική. Αν δεν υπήρχε η τηλεοπτική κάμερα, θα είχαμε εκτεταμένα επεισόδια!!

      Αντί λοιπόν για την ακτινοβολία των ιδεών, για την αντιπαράθεση απόψεων και θέσεων και για τη σύνθεση αποφάσεων για την επόμενη περίοδο, τη σκληρή περίοδο για τους εργαζόμενους, είχαμε την πολεμική επίδειξη – το ξίφος εναντίον του πνεύματος καταπώς θα το έλεγε ο Βίκτωρ Ουγκώ -, είχαμε τις μαγκιές και την υποκουλτούρα του υπόκοσμου. Και έτσι αντί να πηγαίνεις σε συλλογικές διαδικασίες και να αισθάνεσαι το μεγαλείο της ανθρώπινης επικοινωνίας και να γεύεσαι μια πνευματική καλλιέργεια από τον πλούτο των ιδεών, γεύεσαι το φόβο, το συναισθηματικό πάγωμα, την ψυχική αποστροφή!

      Αν δεν μπορούν οι παρατάξεις να συνυπάρξουν, αν οι αριστερές παρατάξεις θεωρούν εαυτές ως τις μόνες γνήσιες φωνές των εργαζομένων, τότε η λύση είναι δεδομένη. Να χωρίσουν! Αλλά αναρωτιέμαι, τι θα απογίνουν μετά σε ένα συνδικάτο που θα περιλαμβάνει μόνο τις αριστερές παρατάξεις, τι θα απογίνουν χωρίς εχθρούς, πώς θα γίνεται η πολεμική αντιπαράθεση;

      Μια τέτοια εξέλιξη είναι γνωστό που θα οδηγήσει. Το ΠΑΜΕ θα φύγει ούτως ή άλλως για να συναντηθεί με το ευρύτερο ΠΑΜΕ του ιδιωτικού τομέα και θα απομείνουν ζευγάρι – αν συμφωνήσουν… – οι παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ και της Εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς! Θα έχουμε μια τουλάχιστον τριχοτομημένη συνδικαλιστική έκφραση των εργαζόμενων. Τέλεια και τι θα γίνει παρακάτω; Το απόλυτο τίποτα ή μήπως η ιστορία θα αρχίσει να γράφει λαμπρές σελίδες επανάστασης και ανατροπής του σάπιου συστήματος;

      Το φοβερό για τις πάλαι ποτέ προοδευτικές αριστερές παρατάξεις είναι ότι δεν θέλουν ούτε το χωρισμό των συνδικάτων. Γιατί ήδη υπάρχουν σωματεία που ελέγχονται απ’ αυτές και βρίσκονται σε πλήρες τέλμα, ζουν σε έναν κόσμο αυταρέσκειας, με τους εργαζόμενους πιο απόμακρους από ό,τι στα άλλα συνδικάτα και επομένως γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να δώσουν καμιά δημιουργική πνοή, αλλά θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο. Και δεν θέλουν το χωρισμό γιατί θα έχουν και πρόβλημα …ουσίας, πώς θα αναδεικνύονται τα στελέχη τους όταν εκ των πραγμάτων δεν θα απαιτούνται (ή μήπως όχι;) πολεμικές τέχνες και υβρεολόγια;

      Θεωρώ ότι θα είχε μεγάλη αξία να διανεμηθούν βίντεο όλης της πολεμικής διαδικασίας του συνεδρίου στους εργαζόμενους. Καμιά σκοπιμότητα δεν μπορεί να αποκρύπτει την αλήθεια και την εικόνα μας. Αν ομολογήσουμε την αποτυχία μας, υπάρχει ελπίδα και μόνο τότε υπάρχει ελπίδα να αναζητήσουμε και να κατακτήσουμε μια δημιουργική συλλογικότητα, μια συλλογικότητα του πνεύματος και όχι του ξίφους.

Και για την τυπική γραφή της Ιστορίας τα εκλογικά αποτελέσματα του 35^ου Συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ είναι:

• ΠΑΣΚΕ 174 ψήφους και 22 έδρες στο Γενικό Συμβούλιο
• ΔΑΚΕ 153 ψήφους και 19 έδρες
• Αυτόνομη Αγωνιστική Ριζοσπαστική Συνεργασία 114 ψήφους και 14 έδρες
• ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) 91 ψήφους και 11 έδρες
• Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις 68 ψήφους και 8 έδρες
• Δημοσιοϋπαλληλική Ανατροπή 63 ψήφους και 8 έδρες
• «Δίκτυο Εργαζομένων» 10 ψήφους και 1 έδρα
• «Ανεξάρτητη Ενωτική Κίνηση» 8 ψήφους και 1 έδρα
• «Ταξική Πορεία» 8 ψήφους και 1 έδρα

Σημείωση:

Η παράταξη “Δημοσιοϋπαλληλική Ανατροπή” προέκυψε από διάσπαση μελών της ΠΑΣΚ στην ΠΟΕ -ΟΤΑ. Ως σύνεδροι όμως τα μέλη της εκλέχτηκαν με την ΠΑΣΚ.