εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Απολύτως αναμενόμενες όλες αυτές οι αντιδράσεις απέναντι στην αξιολόγηση. Τη βδελύσσονται ακόμη και ως όρο οι δημόσιοι υπάλληλοι -όχι μόνον οι συνδικαλιστές που άλλωστε τους εκπροσωπούν-, δεν τη θέλουν και δεν την τολμούν υπουργοί και βουλευτές, αδιαφορεί πλήρως το σύνολο της κοινής γνώμης. Γιατί όλοι μαζί απεχθάνονται ουσιαστικά την αξιοκρατία, παρά τις πομπώδεις διατυπώσεις υπέρ της και την άφθονη γκρίνια για την έλλειψή της στη χώρα μας. Με λίγα λόγια, σχεδόν σύσσωμη η Ελλάδα, με εξαίρεση τη θλιβερή μειοψηφία όσων αντιλαμβάνονται τις συνέπειες και των άλλων που έχουν εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, δεν θέλει την αξιολόγηση, άρα δεν θέλει και την αξιοκρατία, αφού η πρώτη είναι προϋπόθεση της δεύτερης.
Ειδικά οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν δίκιο να αντιδρούν, καθώς η έννοια της αξιολόγησης δεν εισάγεται για πρώτη φορά στο ελληνικό Δημόσιο.
Εδώ και αρκετά χρόνια υπάρχουν τα περίφημα «φύλλα ποιότητας»
Απολύτως αναμενόμενες όλες αυτές οι αντιδράσεις απέναντι στην αξιολόγηση. Τη βδελύσσονται ακόμη και ως όρο οι δημόσιοι υπάλληλοι -όχι μόνον οι συνδικαλιστές που άλλωστε τους εκπροσωπούν-, δεν τη θέλουν και δεν την τολμούν υπουργοί και βουλευτές, αδιαφορεί πλήρως το σύνολο της κοινής γνώμης. Γιατί όλοι μαζί απεχθάνονται ουσιαστικά την αξιοκρατία, παρά τις πομπώδεις διατυπώσεις υπέρ της και την άφθονη γκρίνια για την έλλειψή της στη χώρα μας. Με λίγα λόγια, σχεδόν σύσσωμη η Ελλάδα, με εξαίρεση τη θλιβερή μειοψηφία όσων αντιλαμβάνονται τις συνέπειες και των άλλων που έχουν εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, δεν θέλει την αξιολόγηση, άρα δεν θέλει και την αξιοκρατία, αφού η πρώτη είναι προϋπόθεση της δεύτερης.
Ειδικά οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν δίκιο να αντιδρούν, καθώς η έννοια της αξιολόγησης δεν εισάγεται για πρώτη φορά στο ελληνικό Δημόσιο.
Εδώ και αρκετά χρόνια υπάρχουν τα περίφημα «φύλλα ποιότητας»