Το προεκλογικό σκηνικό προδικάζει τις μετεκλογικές εξελίξεις!

Του Νίκου Τσούλια

      Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το προεκλογικό κλίμα είναι σύμπτωμα και έκφραση της κρίσης παρά προάγγελος της υπέρβασής της. Πρόκειται για ένα θολό τοπίο, όπου απουσιάζει εντελώς ο προγραμματικός λόγος και ο ουσιαστικός διάλογος, η αυτοκριτική και η μετριοπάθεια, η αναζήτηση λύσεων για το μεγάλο οικονομικό πρόβλημα της χώρας και η έστω αχνή σύνθεση απόψεων, που είναι απαραίτητη συνθήκη για κάποιου είδους εθνικής συνεννόησης.

      Αντίθετα κυριαρχεί σε σημείο απρόβλεπτων διαστάσεων ο λαϊκισμός εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ και η πρόκληση φοβίας και κινδυνολογίας εκ μέρους της ΝΔ. Τα δύο «μεγάλα κόμματα» είναι πολύ μικρά για να διαμορφώσουν μια πολιτική πρόταση διεξόδου. Αρκούνται μόνο στη λασπολογία και στην απαξίωση του αντιπάλου, στην επίδειξη αυταρέσκειας και στην ειρωνεία. Ο πολίτης βλέπει την επόμενη ημέρα των εκλογών από σήμερα. Αντιλαμβάνεται πλήρως την απουσία ουσιαστικής πολιτικής πρότασης και νιώθει απογοητευμένος. Γι’ αυτό δεν ήθελε τις εκλογές. Γιατί ξαναβλέπει το ίδιο έργο, που είδε και στις προηγούμενες εκλογές, την πόλωση γύρω από το Μνημόνιο όπου όμως οι δύο αντίπαλοι συγκρούονται σε δήθεν αντιθετικές πολιτικές προτάσεις, ενώ στην ουσία και καταφανέστατα πρόκειται για μια και την ακριβώς ίδια πρόταση. Εδώ έχει απόλυτο δίκιο το ΚΚΕ, αλλά ποιος το προσέχει όταν το εν λόγω κόμμα αυτοπροσδιορίζεται μακριά από το κύριο πολιτικό ζήτημα όσον αφορά την όποια κυβερνητική επίλυσή του;

      Ας δούμε εν ολίγοις

την όλη συμπεριφορά των κομμάτων. Η ΝΔ είναι προφανές ότι καταθέτει ως προεκλογική πολιτική πρόταση τη συνέχεια της κυβερνητικής της πολιτικής με τη σημείωση ότι βρισκόμαστε στην έξοδο από την κρίση και ότι δεν πρέπει να θυσιάσουμε τους κόπους μας και τις προσπάθειές μας. Η πρότασή της είναι προφανώς εμφανής, αλλά η εκτίμησή της για την αρχή του τέλους της κρίσης δεν είναι καθόλου ορθή. Και αυτό γιατί δεν φαίνεται από πουθενά καμιά αναπτυξιακή εξέλιξη στην οικονομία μας και προπάντων καμιά διάθεση για να ανακουφιστούν τα μεγάλα κοινωνικά στρώματα που δεν μπορούν να αντέξουν ούτε για μια ημέρα περισσότερο τα δυσβάστακτα βάρη της άγριας λιτότητας.

      Η ΝΔ ουσιαστικά προτείνει μια νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική και αυτό πέραν από την όποια επιρροή του Μνημονίου δημιουργεί στόμωση στην κοινωνική πρόοδο της χώρας μας. Αναπτύσσει μια πολιτική πρόταση, η οποία συμβαδίζει με την πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου και μάλιστα χωρίς να παρουσιάζει η συντηρητική παράταξη μια έστω σχετική αυτονομία για την οικονομία της χώρας μας. Είναι ακριβώς η πολιτική που οδήγησε τη χώρα στη Μνημόνιο, παρά το γεγονός ότι «αθωώθηκε» προσωρινά με τη συνέργεια της αριστεράς στην σε κάθε περίπτωση επιπόλαιη και φενακισμένη συνείδηση του λαού. Το γεγονός και μόνο ότι ο ελληνικός λαός διαμόρφωσε μια απαλλακτική αντίληψη για τις κυβερνητικές ευθύνες της ΝΔ της περιόδου 2004 – 2009, που οδήγησαν τη χώρα μας στην οικονομική κατάρρευση, καταδεικνύει τη στρέβλωση της άσκησης της πολιτικής και στο κοινωνικό της πεδίο. Και αυτό – κατά τη γνώμη μου – συνιστά μείζον ηθικό και ιδεολογικό πρόβλημα που θα το βλέπουμε πάντα μπροστά μας!

      Ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιώντας τα δημοσκοπικά ευρήματα και τον αέρα του πρώτου κόμματος συμπεριφέρεται με έναν εκτός κλίματος αλαζονικό τρόπο, που δεν έχει προηγούμενο στην πολιτική ιστορία μας. Απτό παράδειγμα είναι η απαξιωτική συμπεριφορά του προς τη ΔΗΜΑΡ. Αφού δημιούργησε ένα σκηνικό συνεργασίας – και κερδίζοντας πολιτικό χρόνο πάνω σ’ αυτή τη λογική για να ακυρώσει το ρόλο της ΔΗΜΑΡ -, τελικά ονόμασε τη συνεργασία ως ένταξη των ατόμων της ΔΗΜΑΡ στην ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτή παρουσιάστηκε από τον κ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη. Βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ γνώριζε την αδύνατη θέση της ΔΗΜΑΡ και την εκμεταλλεύτηκε στο έπακρον και με τον πιο κυνικό τρόπο. Ωστόσο, αυτή την απαράδεκτη σταλινική συμπεριφορά του θα τη βρει στο δρόμο του… Παρόμοια κυνική και αντι-αισθητική έκφρασή του ήταν η στάση του στην περίπτωση της άκρας  χυδαιότητας των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» – Χαϊκάλη!

      Επί της ουσίας της πολιτικής πρότασής του ισχύει το εξής παράδοξο. Εμφανίζεται με δύο όψεις, μία αντιμνημονιακής αντίληψης μονομερών αποφάσεων έναντι των δανειστών (για να συγκρατήσει πρόσκαιρα το άκρως αριστερό και ριζοσπαστικό τμήμα του) και μια μνημονιακής εν τοις πράγμασι αντίληψη για να μη φοβίσει το κεντροαριστερό ακροατήριό του. Όταν στριμώχνεται και καλείται να απαντήσει επί της ουσίας γι’ αυτό το δυισμό του στην κύρια κοίτη της πολιτικής του πρότασης, αρχίζει την εκτόξευση απειλών και την επίδειξη μαγκιάς και αλαζονείας!

Η αύξηση του ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ – για εντελώς αντικειμενικούς λόγους που εδράζονται κυρίως στην κατάρρευση του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ – δεν μπορεί να γίνει διαχειρίσιμη εκ μέρους της ηγετικής του ομάδας. Η ηγεσία του «μέθυσε» από μια συγκυριακή δυναμική και λειτουργεί με μια βουλησιαρχική διάθεση και με έναν ψευδοεπαναστατικό οίστρο, που δεν έχει προηγούμενο στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου μας.

      Ενδεικτικό γεγονός της ασυμβατότητάς του με την πολιτική πραγματικότητα της εποχής είναι η συμβολική αλλά πάντως διαφωτιστική αναφορά του αρχηγού για τις αυριανές σχέσεις μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με τις «αγορές». Η φράση του κ. Τσίπρα ότι «θα παίζουμε νταούλι και οι αγορές θα χορεύουν» είναι το απτό δείγμα απόλυτου πολιτικού αυτισμού και φοβερά αφελούς παιδιαρίσματος, ανεξάρτητα από την προσπάθεια που κάνουν τα στελέχη του κόμματος να το παρουσιάσουν ως επίδειξη αποφασιστικότητας και πυγμής έναντι των «δυνάμεων του κακού», του διεθνή παράγοντα του κεφαλαίου και μάλιστα του πιο προωθημένου πεδίο του, εκείνου των περίφημων «αγορών». Δηλαδή μια χειμαζόμενη οικονομία της Ελλάδας αλλά με μια δήθεν αριστερή και ενδεχόμενη κυβέρνηση αύριο θα αλλάξει τους συσχετισμούς και θα ανατρέψει έστω εν μέρει την καπιταλιστική επέλαση, κάτι που δεν κατάφερε ούτε και η Ρωσία με τη δική της οικονομική δύναμη και ο αποφασιστικός Πούτιν! Τέτοια καμώματα ψευδολεονταρισμών δεν έχει γνωρίσει ποτέ ο τόπος μας.

      Ευτυχώς που ο λαός μας σ’ αυτό το σημείο έχει περισσότερο «νου και γνώση», γι’ αυτό και δεν πιστεύει σε πολύ μεγάλο ποσοστό – σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις – τις απελευθερωτικές και λυτρωτικές επαγγελίες και τα προκαταβολικά νικηφόρα και λυτρωτικά (…) αποτελέσματα του ΣΥΡΙΖΑ και εκτιμά ότι δεν εννοεί όλα αυτό το βερμπαλιστικό νεφέλωμα. Αλλά σε κάθε περίπτωση η όλη πολιτική δημαγωγική συμπεριφορά είναι ένα επιπλέον πρόβλημα για την κοινωνία μας που θα το βρούμε μπροστά μας!