Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

Υπάρχει ή δεν υπάρχει το Μνημόνιο;

Vincent Van Gogh, 1888
Του Νίκου Τσούλια
 Έχουμε πρόβλημα, σοβαρό πρόβλημα στη χρήση της γλώσσας μας. Και αυτό είναι το πιο ολέθριο κατάντημα. Γιατί όταν ο κώδικας της δημόσιας επικοινωνίας μας δεν είναι ενιαίος, ουσιαστικά δεν υφίσταται η κοινωνική μας αφήγηση ούτε και η πολιτική έχει ένα ενιαίο πεδίο αναφοράς επί του οποίου θα ασκηθεί ο δημόσιος λόγος και θα γραφεί η σύγχρονη ιστορία.
      Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ ισχυρίζεται ότι «κομμάτιασαν» το Μνημόνιο, ότι η χώρα μας γύρισε σελίδα στις 25 Ιανουαρίου 2015 και ξαναγύρισε άλλη σελίδα στις 20 Φεβρουαρίου 2015. Μάλιστα ένας πρώην πανεπιστημιακός, προκειμένου να αποδώσει τα ευχαριστήρια στην κυβέρνηση
που του έδωσε μια εκλόγιμη θέση στους βουλευτές επικρατείας, παρομοίωσε την άνοδο της αριστεροδεξιάς στην εξουσία με την επανάσταση του 1821. Και απ’ εδώ πήρε τη σκυτάλη ο φοβερός «Τσε Γκεβάρα» της σύγχρονης Ελλάδας, ο Π. Καμμένος, και απείλησε την Ευρώπη και όλο το καπιταλιστικό σύστημα και τις αγορές ότι αν δεν περνούσε η επαναστατικότητα των αντιμνημονιακών δυνάμεων, θα τα κάνει όλα Κούγκι. Και έτσι …υποχώρησε όλο το διεθνές περιβάλλον απέναντι στην ορμητικότητα Καμμένου και Στρατούλη και δεν ανατιναχθήκαμε… Προφανώς – κατά την ταπεινή γνώμη μου – αν δεν είναι «πετροβολημένοι», κάτι σοβαρό εκτυλίσσεται στη χώρα μας πολύ πέραν μαύρης σκιάς του Μνημονίου και της κρίσης μας.
      Αλλά ας έλθουμε στο αρχικό ερώτημά μας. Ισχυρίζεται η … επαναστατική κυβέρνησή μας ότι Μνημόνιο δεν υπάρχει! Ας προσχωρήσουμε στον «κόσμο της» και ας δεχτούμε ότι πράγματι δεν υπάρχει, για να θέσουμε κάποια ερωτήματα. 1) Πώς έγινε η κατάργηση του Μνημονίου, χωρίς κάποια θεσμική πράξη; Ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά ισχυριζόταν ότι ο πρώτος νόμος που θα ψήφιζε θα ήταν κατάργηση του Μνημονίου, αλλά τέτοιο νόμο δεν είδαμε ποτέ. Καταργήθηκε το Μνημόνιο επειδή το είπε ο Τσίπρας και οι περί αυτού; Δηλαδή αυτοί δημιουργούν με τις φραστικές επινοήσεις τους και την κοινή πραγματικότητά μας; 2) Αν το Μνημόνιο έχει καταργηθεί από την ημέρα των εκλογών, γιατί  «σκοτωνόμαστε»  στις Βρυξέλλες το επόμενο της κατάργησης διάστημα, για να βρούμε μια πρόταση συμβιβασμού με τους εταίρους και με τους δανειστές˙ τι ανάγκη τους είχαμε;
      3) Με δεδομένο ότι τυπικά το Μνημόνιο έληγε ούτως ή άλλως το τέλος του Φεβρουαρίου, τι γίνεται με την πραγματικότητα του Μνημονίου; Γιατί Μνημόνιο δεν είναι το χαρτί αλλά οι δεσμεύσεις και οι περιορισμοί που έχουν δημιουργήσει στην κοινωνία, στους πολίτες, στη χώρα μας γενικά. Τι απ’ αυτά έχει καταργηθεί, πέραν του απόλυτου μηδέν; Εδώ ακόμα και την παρωνυχίδα του κατώτερου μισθού των 751 ευρώ ο λαλίστατος Στρατούλης τη θεσμοθετεί σχεδόν κάθε φορά, στα μικρόφωνα όμως… 4) Τη Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου η κυβέρνηση στέλνει ένα υπόμνημα των προτάσεών της για να εγκριθεί(!) από τους εταίρους μας και από τους «θεσμούς», όπου «θεσμοί» στο λεξιλόγιο των Καμμένου – Τσίπρα είναι η τρόικα αλλά επειδή την καταργήσαμε και αυτή, επινοήσαμε άλλον όρο για να μην το κατανοούν οι υπήκοοι. Γιατί χρειάζεται η έγκριση αυτή, αφού δεν έχουμε Μνημόνιο;
      5) Την κατάργηση του Μνημονίου δεν την πήραν είδηση οι δανειστές μας; Γιατί, αυτοί πλέουν σε πελάη ευτυχίας, αφού η μη ξενόδουλη (…) – για πρώτη φορά στα χρονικά της ιστορίας μας – κυβέρνησή μας υπόσχεται να τηρήσει τις δεσμεύσεις στο ακέραιο. 6) Πώς γίνεται και τα διεθνή έντυπα του παγκόσμιου καπιταλισμού από τον Εκόνομιστ και τους Τάιμς της Νέας Υόρκης μέχρι τον Γκάρντιαν της Μ. Βρετανίας και τον Μοντ της Γαλλίας που ζητούσαν συμβιβασμό, καταχάρηκαν τελικά από τη συμφωνία «Αθήνας – Βρυξελλών» που …κατάργησε το Μνημόνιο; Ακόμα και ο Ομπάμα, που είχε «αγκαλιά» την κυβέρνησή μας για να συμφωνήσει με τους εταίρους, εξαπατήθηκε από τον αντιιμπεριαλιστικό οίστρο των Λαφαζάνη – Χαϊκάλη;Τελικά, οι ευφυείς κυβερνώντες μας κατάφεραν να …ξεγελάσουν όλους με την ίδια πολιτική – δηλαδή με το ίδιο λεξιλόγιο – το κομματικό ακροατήριό τους ότι ασκούν αντι-καπιταλιστική πολιτική, τους πολίτες της χώρας μας ότι δεν υπάρχει Μνημόνιο και τους δανειστές και τις αγορές ότι θα τηρήσουν τις δεσμεύσεις της χώρας υπογράφοντας το Μνημόνιο 3!
      Πρόκειται για τον πιο ευφάνταστο πολιτικό τυχοδιωκτισμό που έχει εμφανιστεί στα ευρωπαϊκά χρονικά των τελευταίων δεκαετιών. Προφανώς δεν είμαι και ο πιο ειδικός του θέματος. Αλλά θα προκαλούσα όποιον άλλο να μου αναφέρει μια περίπτωση τόσο περιφανούς και περίλαμπρης επιτυχίας μιας κυβέρνησης σε όλα τα μέτωπα της διεθνούς σκηνής. Το κακό είναι ότι ο λαός μας εντυπωσιασμένος από την ένταση των διαπραγματεύσεων – ήγουν από το θέαμα και το σόου – αρκέστηκε σε μια ποδοσφαιρική σύλληψη της πραγματικότητας του επιπέδου «εμείς και οι άλλοι», ενώ αρκετοί αφελείς και πολλαπλώς χαρούμενοι από την «κατατρόπωση» του αντιπάλου βγήκαν στους δρόμους με την πεποίθηση ότι η κυβέρνησή μας διεξάγει αντικαπιταλιστικό αγώνα. Όμως την ίδια στιγμή όσοι μπορούσαν τραβούσαν χρήματα από τα ΑΤΜ λόγω της προκαλούμενης αβεβαιότητα της χαρούμενης κυβερνητικής παρέας αλλά και καθυστερούσε και καθυστερεί περισσότερο από ποτέ άλλοτε τις οφειλές του προς την εφορία, γιατί τώρα είναι η κυβέρνηση του συνθήματος «δεν πληρώνω» στην εξουσία ή, πιο απλά, γιατί τώρα είναι ο «λαός στη εξουσία»!
      Όσο βαστάνε η μετεκλογική ευφορία και το θέαμα, το εικονοκλαστικό στυλάκι και το δήθεν στρίμωγμα όλων των αντιπάλων μας αλλά και η «κατάργηση» του Μνημονίου στα μυαλά «Τσίπρα – Καμμένου», καλά είναι. Τι θα γίνει όμως όταν τα φαντάσματα του πολιτικού τυχοδιωκτισμού και της πλήρους μετάλλαξης του γλωσσικού μας κώδικα, αποκαλυφτούν πλήρως από το φως της σκληρής πραγματικότητας;
 Υ.Γ.
Χαίρομαι που ο Μανώλης Γλέζος, ένα ζωντανό σύμβολο της Αριστεράς, τράβηξε τη μάσκα της πολιτικής εξαπάτησης και της γκροτέσκο δημαγωγίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: