Παρασκευή 15 Ιουλίου 2016

Αναζητώντας την αριστερή ΟΛΜΕ…

      Τα τελευταία χρόνια, που διαμορφώθηκε αριστερή πλειοψηφία στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, υπάρχει ένα σοβαρό και συγκυριακά δομικό πρόβλημα, η αδυναμία λήψης αποφάσεων και η συνακόλουθη στόμωση στη δράση της ΟΛΜΕ. Το πρόβλημα έγινε οξύτερο στην περίοδο της σημερινής «αριστερής» κυβέρνησης για λόγους που θα αναλυθούν στη συνέχεια.
      Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας έχουμε αριστερή κυβέρνηση – όπως η ίδια αυτοπροσδιορίζεται – και αριστερή ΟΛΜΕ και εκείνο που βιώνει η δημόσια εκπαίδευση είναι η δραματική συρρίκνωσή της, η απαξίωση των εκπαιδευτικών και οι απολύσεις των αναπληρωτών, ενώ η ΟΛΜΕ αδυνατεί να συσπειρώσει και να εκφράσει τις αγωνίες των εκπαιδευτικών! Ποια ορθολογική ανάλυση μπορεί να ερμηνεύσει τη σημερινή κατάσταση με βάση αυτή την αριστερή συνύπαρξη σε διακυβέρνηση και σε συνδικαλιστικό επίπεδο;
      Για έναν απλό γνώστη των συνδικαλιστικών πραγμάτων μας οι εξηγήσεις για τη φαινομενικά δύσκολη ερμηνεία είναι πολύ εύκολες. 1) Πάντα οι τρεις αριστερές παρατάξεις (ΣΥΝΕΚ, ΠΑΜΕ, Παρεμβάσεις) είχαν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους και τις έκαναν και ηθελημένα ακόμα πιο μεγάλες για λόγους παραταξιακούς και οριοθέτησης του χώρου των. Εξαίρεση σ’ αυτό τον κανόνα υπήρξε στην προ της σημερινής σύνθεσης του Δ.Σ. περίοδο, στην οποία υπήρχαν άλλοι συσχετισμοί στο Δ.Σ. με την ισχυρή παρουσία της ΠΑΣΚ και εκεί για λόγους κοινής παραταξιακής εκλογικής σκοπιμότητας είχαμε